Κάθε κατεργάρης στον πάγκο του

Και τώρα;

Τώρα ο κόσμος ανακατατάσσεται, αναδομείται και γίνεται όλο και πιο συνετός, περνώντας μια επίπονη περίοδο προσαρμογής. Η αλλαγή είναι πάντα επικίνδυνο παιχνίδι και γι'αυτό, καλό είναι να είσαι προετοιμασμένος προτού συμμετάσχεις σε αυτό. Πρέπει να διαθέτεις τα κατάλληλα εφόδια και ικανότητες, ώστε να προσαρμόζεσαι στα μεταβλητά δεδομένα και να μπορείς να διαβλέπεις τις μελλοντικές (κοντινές) τάσεις του κοινού. Εδώ και δεκαετίες, υπήρχε σαφής στροφή της διεθνής οικονομίας και κοινωνίας σε σύγχρονες τεχνολογίες, ανοικτό τρόπο σκέψης και μοίρασμα πληροφορίας και γνώσης. Συνεπώς, θα έπρεπε να υπήρχε η διορατικότητα από την πλευρά της ελληνικής κοινωνίας ώστε να στρέψει τους νέους στα αντίστοιχα επαγγελματικά πεδία. Αντίθετα, υιοθετήθηκε η λογική του "βολέματος" και των "κεκτημένων". Παροχές που δεν ανταποκρίνονται πολλές φορές ούτε στις ανάγκες, ούτε στην παραγωγικότητα του ατόμου.

Και τώρα;

Τώρα ορισμένοι πασχίζουν να πείσουν πως το καλύτερο είναι να εγκαταλείψει κανείς τη χώρα. Κάτι που είναι βούτυρο στο ψωμί των όσων ειδικεύονται στις "επιθετικές εξαγορές" ... Ας σκεφτούμε τί ικανότητες έχουμε ο καθένας μας που τις αφήνουμε αναξιοποίητες. Ας αναλογιστούμε πώς η κάθε μία ημέρα σωστής προσωπικής/οικογενειακής οικονομικής διαχείρισης αποτελεί παρακαταθήκη για το μέλλον. Ας σκεφτούμε και τους εαυτούς μας, ναι, αλλά ας αναλογιστούμε και αυτούς που έρχονται.

Μόνο τότε θα είμαστε αφεντικά του εαυτού μας.

Έπρεπε!

Αποτυπώθηκε λοιπόν η σπασμωδική αντίδραση του μέσου νεοέλληνα στις κοινωνικοοικονομικές εξελίξεις. Είναι ταυτόχρονα νευριασμένος για τις καταστροφές, απογοητευμένος από την ακρίβεια και την ανεργία, φοβισμένος για την ενδεχόμενη "ακυβερνησία", λιμασμένος για τις όποιες παροχές και "διευκολύνσεις", ευαίσθητος με το περιβάλλον ρίχνοντας το κουτάκι της μπίρας του στον μπλε κάδο. Αυτός ο ... αχταρμάς συναισθημάτων (γιατί ελάχιστοι Έλληνες ψηφίζουν με το μυαλό) εκφράστηκε απερίφραστα στο εκλογικό αποτέλεσμα. Γιατί τα θέλουμε όλα δικά μας. Και καλή σταθερή εργασία, και προσιτή αγορά, και ανοικτές "προοπτικές" για τα παιδιά μας, και σεβασμό στο περιβάλλον, και τα δάση μας ανέγγιχτα. Αρνούμαστε όμως να σταθούμε απέναντι στον καθρέφτη με ανοιχτά μάτια και να δούμε την υποκρισία μας. Όντως, εκλογικό μήνυμα εδόθη. Όμως, έπρεπε. Έπρεπε να είναι πιο σαφές, πιο ηχηρό και με προοπτική εποικοδόμησης, όχι διαμαρτυρίας.

Ελβετία.

Επιτέλους.

Θεωρούν ότι τρώμε κουτόχορτο;

Από τη μία οι εκλογές είναι σχεδόν εδώ, τόσο κοντινές στην καθημερινότητά μας όσο και ο όλεθρος που ζήσαμε. Από την άλλη όμως, καμία εκτεταμένη αναφορά δεν υπήρξε για τα ίσου (ή και μεγαλύτερου) μεγέθους προβλήματα πυρκαγιών σε γειτονικές χώρες!

Η απεικόνιση της ESA, τα λέει όλα. Και ένα παιδί βλέπει ότι η Αλβανία και η Σερβία είχαν πυρκαγιές σε ακόμα μεγαλύτερη έκταση από τις δικιές μας! Από εκείνα τα κράτη, ποιά και πόση βοήθεια ζητήθηκε από άλλες χώρες; Εκεί, τί "μπόι" είχε το πύρινο τέρας; Εκεί άραγε, πόσες μάνες απανθρακώθηκαν αγκαλιά με τα παιδιά τους; Εκεί άραγε, πόσοι ψήθηκαν ζωντανοί; Εκεί, πόσοι "φόρεσαν" ξαφνικά την ταυτότητα του υποψήφιου περιβαλλοντικού πρόσφυγα; Ο φόρος αίματος πόσο ψηλά πήγε ΕΚΕΙ; Τί υποδηλώνει αυτή η υποβάθμιση γεγονότων για τη δημοσιογραφική και επικοινωνιακή επεξεργασία που έχει υποστεί το γεγονός της καταστροφής της χώρας μας από επίσημους φορείς και πρόσωπα αλλά και από "λειτουργούς" της ενημέρωσης; Πώς εντάσσεται αυτό στην προεκλογική πραγματικότητα; Γιατί δεν μιλά κανείς; Γιατί δεν καταλαβαίνει κανείς μας πόσο πολύ έχει προχωρήσει η πλύση εγκεφάλου που μας κάνουν; Ως πότε θα έχουμε το ένα χέρι στο τηλεκοντρόλ και το άλλο στο ψηφοδέλτιο του κόμματος που ελπίζουμε ότι θα μας διορίσει το παιδί στο δημόσιο;

Συμπολίτες ξυπνήστε, γιατί σύντομα ΔΕΝ θα υπάρχει αύριο, παρά για τους λίγους που θα έχουν τα χρήματα να διαφύγουν στην Ελβετία ...

Χτες το απόγευμα ...

... πιστεύω ότι εξωτερικεύτηκε η ελπίδα πως μπορούμε επιτέλους να λειτουργήσουμε ως συλλογικότητα. Στη διαμαρτυρία για τα δάση και το περιβάλλον (Σύνταγμα, 29.08.07), ο καθένας προσήλθε με τη διαφορετικότητά του, με τα κίνητρά του και τα προσωπικά του πιστεύω. Όμως, να που αυτό το "συνοθύλευμα" διαφορετικότητας, απαλλαγμένο από σκοπιμότητες και "επικεφαλείς", απαιτεί πλέον με τον τρόπο του κάτι απόλυτα συγκεκριμένο : να ακουστεί. Έτσι, το λιθαράκι μπήκε. Το λιθαράκι για να χτίσουμε πάλι την γκρεμισμένη συλλογική μας συνείδηση. Μια συνείδηση ζωντανή και συνεχώς σε εγρήγορση η οποία θα τροφοδοτείται και θα υπηρετείται από τη διαφορετικότητα και την ξεχωριστή προσωπικότητα του καθενός μας. Δεν εξαιρείται κανείς, η ζωντανή συνείδηση είναι δικαίωμα όλων μας. Και επειδή "το μόνο που χρειάζεται το κακό για να θριαμβεύσει είναι η αδράνεια των καλών ανθρώπων" (Edmund Burke), ας γίνει και ηθελημένη μας υποχρέωση.

Negacitizens

Ο σύγχρονος Έλληνας πολίτης, μπορεί να μήν ρίχνει πλέον ασυλλόγιστα το προϊόν από το ράφι του supermarket στο καλάθι, αλλά σε καμία περίπτωση δεν έχει αποκτήσει υγιή κριτική σκέψη. Ναι, δεν αγοράζουμε πλέον αβασάνιστα το ο,τιδήποτε. Η στάση αυτή όμως είναι περισσότερο προϊόν καχυποψίας, "worst-case" στάσεως και τιμολογιακής ακρίβειας, παρά καρπός κρίσης και ώριμης εκτίμησης αναγκών. Είναι γενικό και (ιδίως) κομματικώς άσχετο συμπέρασμα ότι η αγοραστική δύναμη του πολίτη μειώνεται διαρκώς. Παράλληλα όμως αυξάνεται και η τάση του προς το Αρνητικό. Προς το "κάθε πέρυσι και καλύτερα". Προς την άκρατη απαισιοδοξία και συνεπακόλουθη αδράνεια. Ασχέτως από το πολιτικό και κομματικό πλαίσιο, με τα οποία δεν πρόκειται να ασχοληθώ σε αυτό το blog, το κοινωνικό πλαίσιο παγιώνει στο πέρασμα του χρόνου το χαρακτηριστικό του Αρνητικού. Και το Αρνητικό οδηγεί σε Αρνητισμό, με αποτέλεσμα να αρνείται ο μέσος πολίτης να δει, έστω και για λίγο, τα προβλήματα του γείτονά του. Αρνείται να εννοήσει πως η ανακύκλωση πλέον επιβάλλεται, πως πρέπει να καταργηθεί η έννοια "σκουπίδι". Αρνείται να καθηλώσει το Ι.Χ. τις εργάσιμες ημέρες. Αρνείται να εννοήσει πως δεν του κοστίζει τίποτα, προκειμένου να ΜΗΝ βλάψει το διπλανό του. Αρνείται να εννοήσει πως ωφελώντας το σύνολο, στην ουσία ωφελείται ο ίδιος μεσο-μακροπρόθεσμα. Και έτσι, ο Αρνητισμός οδηγεί σε ενίσχυση της Ιδιοτέλειας μέσα από ένα βρόχο θετικής ανάδρασης (positive feedback loop), δηλ. η αύξηση της Ιδιοτέλειας τροφοδοτείται από την αύξηση του Αρνητισμού. Negacitizens. Αρνητικοί πολίτες. Είμαστε όλοι μας ανά πάσα στιγμή, γιατί θεωρούμε αυτήν την κατάσταση μονόδρομο. Το ότι από εμάς εξαρτώνται όλα, έχουμε βαρεθεί να το ακούμε. Δοκιμάσαμε ποτέ να το κάνουμε πράξη; Δοκιμάσαμε να σπάσουμε τα δεσμά; Δοκιμάσαμε να στερήσουμε από τις πυρκαγιές το ισχυρότερο καύσιμό τους - την αδιαφορία; Πιστεύω πως ήρθε η ώρα να ξεντυθούμε το υποδουλωτικό ένδυμα του Αρνητισμού και να επιστρατεύσουμε τη φορεσιά του Ενδιαφέροντος. Ενδιαφέροντος Για Όλα.