Δευτέρα 17 Σεπτεμβρίου 2007

Έπρεπε!

Αποτυπώθηκε λοιπόν η σπασμωδική αντίδραση του μέσου νεοέλληνα στις κοινωνικοοικονομικές εξελίξεις. Είναι ταυτόχρονα νευριασμένος για τις καταστροφές, απογοητευμένος από την ακρίβεια και την ανεργία, φοβισμένος για την ενδεχόμενη "ακυβερνησία", λιμασμένος για τις όποιες παροχές και "διευκολύνσεις", ευαίσθητος με το περιβάλλον ρίχνοντας το κουτάκι της μπίρας του στον μπλε κάδο. Αυτός ο ... αχταρμάς συναισθημάτων (γιατί ελάχιστοι Έλληνες ψηφίζουν με το μυαλό) εκφράστηκε απερίφραστα στο εκλογικό αποτέλεσμα. Γιατί τα θέλουμε όλα δικά μας. Και καλή σταθερή εργασία, και προσιτή αγορά, και ανοικτές "προοπτικές" για τα παιδιά μας, και σεβασμό στο περιβάλλον, και τα δάση μας ανέγγιχτα. Αρνούμαστε όμως να σταθούμε απέναντι στον καθρέφτη με ανοιχτά μάτια και να δούμε την υποκρισία μας. Όντως, εκλογικό μήνυμα εδόθη. Όμως, έπρεπε. Έπρεπε να είναι πιο σαφές, πιο ηχηρό και με προοπτική εποικοδόμησης, όχι διαμαρτυρίας.

Τρίτη 4 Σεπτεμβρίου 2007

Ελβετία.

Επιτέλους.

Θεωρούν ότι τρώμε κουτόχορτο;

Από τη μία οι εκλογές είναι σχεδόν εδώ, τόσο κοντινές στην καθημερινότητά μας όσο και ο όλεθρος που ζήσαμε. Από την άλλη όμως, καμία εκτεταμένη αναφορά δεν υπήρξε για τα ίσου (ή και μεγαλύτερου) μεγέθους προβλήματα πυρκαγιών σε γειτονικές χώρες!

Η απεικόνιση της ESA, τα λέει όλα. Και ένα παιδί βλέπει ότι η Αλβανία και η Σερβία είχαν πυρκαγιές σε ακόμα μεγαλύτερη έκταση από τις δικιές μας! Από εκείνα τα κράτη, ποιά και πόση βοήθεια ζητήθηκε από άλλες χώρες; Εκεί, τί "μπόι" είχε το πύρινο τέρας; Εκεί άραγε, πόσες μάνες απανθρακώθηκαν αγκαλιά με τα παιδιά τους; Εκεί άραγε, πόσοι ψήθηκαν ζωντανοί; Εκεί, πόσοι "φόρεσαν" ξαφνικά την ταυτότητα του υποψήφιου περιβαλλοντικού πρόσφυγα; Ο φόρος αίματος πόσο ψηλά πήγε ΕΚΕΙ; Τί υποδηλώνει αυτή η υποβάθμιση γεγονότων για τη δημοσιογραφική και επικοινωνιακή επεξεργασία που έχει υποστεί το γεγονός της καταστροφής της χώρας μας από επίσημους φορείς και πρόσωπα αλλά και από "λειτουργούς" της ενημέρωσης; Πώς εντάσσεται αυτό στην προεκλογική πραγματικότητα; Γιατί δεν μιλά κανείς; Γιατί δεν καταλαβαίνει κανείς μας πόσο πολύ έχει προχωρήσει η πλύση εγκεφάλου που μας κάνουν; Ως πότε θα έχουμε το ένα χέρι στο τηλεκοντρόλ και το άλλο στο ψηφοδέλτιο του κόμματος που ελπίζουμε ότι θα μας διορίσει το παιδί στο δημόσιο;

Συμπολίτες ξυπνήστε, γιατί σύντομα ΔΕΝ θα υπάρχει αύριο, παρά για τους λίγους που θα έχουν τα χρήματα να διαφύγουν στην Ελβετία ...