Έπρεπε!

Αποτυπώθηκε λοιπόν η σπασμωδική αντίδραση του μέσου νεοέλληνα στις κοινωνικοοικονομικές εξελίξεις. Είναι ταυτόχρονα νευριασμένος για τις καταστροφές, απογοητευμένος από την ακρίβεια και την ανεργία, φοβισμένος για την ενδεχόμενη "ακυβερνησία", λιμασμένος για τις όποιες παροχές και "διευκολύνσεις", ευαίσθητος με το περιβάλλον ρίχνοντας το κουτάκι της μπίρας του στον μπλε κάδο. Αυτός ο ... αχταρμάς συναισθημάτων (γιατί ελάχιστοι Έλληνες ψηφίζουν με το μυαλό) εκφράστηκε απερίφραστα στο εκλογικό αποτέλεσμα. Γιατί τα θέλουμε όλα δικά μας. Και καλή σταθερή εργασία, και προσιτή αγορά, και ανοικτές "προοπτικές" για τα παιδιά μας, και σεβασμό στο περιβάλλον, και τα δάση μας ανέγγιχτα. Αρνούμαστε όμως να σταθούμε απέναντι στον καθρέφτη με ανοιχτά μάτια και να δούμε την υποκρισία μας. Όντως, εκλογικό μήνυμα εδόθη. Όμως, έπρεπε. Έπρεπε να είναι πιο σαφές, πιο ηχηρό και με προοπτική εποικοδόμησης, όχι διαμαρτυρίας.